Frans Schraven Bisschop-Martelaar

Op zondag 14 oktober 2007 is in Broekhuizenvorst en Lottum herdacht dat Frans Schraven 70 jaar geleden in China werd vermoord.

Frans SchravenIn 1833 en in 1839 worden in het gezin Wijnhoven, woonachtig op de boerderij “Op Wis” in Ooyen, de dochters Nella en Jacoba geboren. Het gezin telt in totaal 9 kinderen. Het is ongetwijfeld een diep religieus gezin, want de oudste zoon Gerard wordt priester en sterft later als pastoor van Sevenum en de jongste zoon Frans wordt missionaris in China, waar hij in 1894 “in geur van heiligheid” overlijd.
Nella trouwt met Jan Geurts in Maashees en Jacoba met Jacob Schraven en vestigt zich Lottum. Beide vrouwen krijgen kinderen en in beide gezinnen krijgt een zoon de naam Frans. Beide “Fransen” worden genoemd naar hun Heeroom Frans Wijnhoven in China. Is het louter toeval dat beide zonen later in zijn voetspoor als missionaris naar China vertrekken? Is het louter toeval dat beide “Fransen” later bisschop worden, waarbij Frans Geurts de wijbisschop is van zijn neef Frans Schraven? Helaas moet de oudste Frans (Geurts) op 75 jarige leeftijd meemaken dat zijn neef Frans Schraven in 1937 met 8 gezellen wordt vermoord. Aan zijn familie schrijft Frans Geurts dan: “Voor mij persoonlijk is de dood van Heerneef een harde slag. Wij waren altijd zo innig van harte aan elkaar gehecht”.

Frans Schraven wordt geboren in 1873 op boerderij Kaldenbroek tussen Lottum en Grubbenvorst. Als zesjarige jongen verhuist het gezin Schraven naar Broekhuizenvorst en gaat wonen op boerderij “Op Wis”, het geboortehuis van moeder. Frans bezoekt in Vorst de lagere school. Hij vervolgt zijn opleiding op het Bisschoppelijk College te Roermond en gaat daarna naar Rolduc in Kerkrade voor de studie van de filosofie.

Afscheid van Broekhuizenvorst:
In 1894 vertrekt Frans naar Parijs om daar in te treden en te gaan studeren in het moederhuis van de heren Lazaristen. Na twee jaar noviciaat en 3 jaar theologie ontvangt hij er de priesterwijding op 27 mei 1899. Zijn vrees om de dorpen van zijn jeugd en zijn familie wellicht nooit meer terug te zien blijkt onjuist. In de Venlosche krant verschijnt een artikel over de feestelijkheden rond zijn eerste H.Mis in Broekhuizenvorst op 26 juni van dat jaar. Bij die gelegenheid wordt een prachtige foto gemaakt met de klederdracht van die tijd. Het verblijf duurt slechts kort en een tweede afscheid van Broekhuizenvorst breekt aan. In de haven van Marseille wacht een groot zeeschip om hem naar China te brengen: “het land van mijn dromen” zoals hij aan zijn familie schrijft. Lange brieven schrijft Frans over die zeereis van een maand.

Frans arriveert er in een zeer woelige tijd. De Boxeropstand breekt uit en duizenden christenen worden vermoord. Als men Frans een geweer wil geven om zich te verdedigen, weigert hij zeggend: “Ik ben niet naar China gekomen om Chinezen te vermoorden”. Frans werkt enkele jaren als missionaris in het vicariaat van Chengtingfu in Noord-China. Zijn kwaliteiten worden al snel opgemerkt en na 4 jaar benoemt de bisschop hem tot zijn rechterhand. Een opeenhoping van functies belasten hem enorm. Het wordt nog erger als de bisschop plotseling sterft en Frans belast wordt met de tijdelijke leiding van het hele bisdom. Acht jaar na aankomst verhuist Frans naar Shanghai en Tientsin om daar als econoom te werken. Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog belet dat hij zijn eigenlijke liefde, gewoon missionaris tussen de Chinezen kan volgen. Dat verandert in 1920, een wending in zijn leven.
Wat velen verwachten komt uit: in 1920 wordt Frans tot apostolisch vicaris benoemd van het bisdom Chengtingfu, waar hij zijn missionarisleven begonnen is. Zijn eigen neef Mgr. Frans Geurts wijdt hem tot bisschop. Bezoekers getuigen dat zijn bisschoppelijke residentie (een oude keizerlijke halteplaats van 20 ha groot) de mooiste is van heel China. Juist in die jaren heerst er grote hongersnood en Frans moet aanzien hoe mensen hun huizen en zelfs kinderen moeten verkopen om zich in leven te houden. Een totaal andere leven breekt voor Frans aan. Weken en soms maandenlang is hij onderweg, lopend of gezeten in een kar “hotsen en botsend” over paden en wegen door zijn hele missiegebied om priesters en gelovigen te bezoeken en het sacrament van het Vormsel toe te dienen. Hij gaat voortvarend te werk en weet te ondernemen. Zijn kathedraal wordt uitgebreid, een nieuw ziekenhuis wordt gebouw en het klein-seminarie wordt aangepakt.

Definitief afscheid van Broekhuizenvorst:
In 1925 moet Frans een bezoek brengen aan Rome en Parijs en bezoekt hij zijn dorpsgenoten en familie in Broekhuizenvorst en Lottum. Hij geeft er aan kinderen het sacrament van het Vormsel. Begin 1926 reist hij weer terug naar China en neemt afscheid, wat een definitief afscheid blijkt te zijn. Vorst en Lottum hebben op dat moment te leiden onder hoge watersnood en Frans zakt met het bootje van de veerman van Lottum de Maas af om afscheid te gaan nemen “Op Wis”. De “Porthos” brengt hem weer naar China terug.
In China breekt een revolutionaire periode aan: de Communisten staan in het Zuiden van China tegenover de Nationalisten en worden uiteindelijk verslagen. De grote 'Lange Mars van Mao naar het hoge Noorden komt op gang. Eind oktober 1927 schrijft hij: “we hebben oorlog in onze streken. ‘s Morgens werden we gewekt door gebulder van kanonnen”. Voor Frans betekent dit regelmatig last van soldaten en wisselende partijen. Overal strijden krijgsheren met elkaar en zie je plunderende soldaten en veel rovers.

Zijn gewelddadige dood:
In 1937 valt Japan China binnen en rukt steeds verder naar het Zuiden op. Bij Frans wordt het eerste verzet georganiseerd. Overal worden loopgraven aangelegd. De stad Chengtingfu wordt zwaar verdedigd, maar na 2 dagen volgt de overgave. Die dag komen officieren Frans bezoeken. Ze vragen hem om vrouwen en jonge meisjes als 'troostmeisjes' voor de soldaten. Frans weigert categorisch met de woorden: 'Mij kun je doden, maar geven wat U mij vraagt, dat nooit!' De officier moet gezegd hebben: 'Eerder dan U denkt'. Diezelfde avond zit Frans met zo'n 20 priesters in de eetzaal als soldaten binnenkomen, hem en 8 Europeanen vastpakken, de handen binden en ogen blinddoeken. Zo worden zij in het donker van de nacht weggevoerd. Wekenlang weet niemand waar ze gebleven zijn. Zijn ze ontvoerd en zal een losgeld worden gevraagd? Dan vindt men aan de voet van een pagode in een granaattrechter overblijfselen, die het antwoord geven: Ze zijn vermoord en ter plekke verbrand. De hele wereld reageert geschokt op zo' n gruwelijke moord.
In Chengtingfu wordt ter hunner nagedachtenis een monument opgericht. Onlangs werd dat monument prachtig hersteld.

Wie nu in China komt kan er folders en boekjes vinden over Mgr. Frans Schraven en gezellen. Daar worden zij niet vergeten en worden vereerd als martelaren.
Datzelfde deed Broekhuizenvorst. Op 14 oktober 2007 is een H.Mis gehouden.
(De voorgaande tekst is in 2007 gepubliceert in de Mini-Koerier)

Gedachteniskapel
In een zijbeuk van de kerk is een gedachteniskapel ingericht. De Mgr. Schraven stichting heeft zich daarvoor ingezet. In de kapel wordt het levensverhaal van Mgr. Schraven en zijn inzet voor de waardigheid van de vrouw uitgebeeld.
Kunstenaar Jan Haen, pater redemptorist, heeft een wandschildering voor de kapel ontworpen. Deze wandschildering is in augustus 2012 gerealiseerd in de vroegere 'kinderkapel".
Vooral de kleuren in het ontwerp vallen op. Haen heeft gekozen voor kleuren die kenmerkend zijn voor China.
Het bijzondere van de werkwijze van pater Haen is het collectieve karakter. Hij werkte samen met een groep vrijwilligers. Daarom hebben ook vrijwilligers uit Broekhuizenvorst en omgeving meegewerkt om in deze gedachtenisruimte een bijzonder kunstwerk te maken.

Er is een proces gestart om Mgr. Schraven zalig te verklaren. De eerste stap is de installatie van een kerkelijke rechtbank.

Fotocollage van de installatie van de rechtbank die de zaligverklaring van Mgr. Schraven onderzoekt.

Vervolg van de procedure met betrekking tot de zaligverklaring.


Twee video's, uitzending L1 (3 januari 2014)

Afronding procedure zaligverklaring (3 januari 2014)

Er is over leven en werk van Mgr. Schraven en de Mgr. Schravenstichting een website gemaakt:

www.mgrschraven.nl

De Mgr Schraven stichting brengt ook regelmatig een nieuwsbrief uit.